Wat is de watertransitie?
De watertransitie verwijst naar de overgang naar duurzamere, efficiëntere, en veerkrachtigere waterbeheersystemen om de uitdagingen van watergebruik, kwaliteit en beschikbaarheid aan te pakken. Enkele van de belangrijkste uitdagingen zijn:
Veel regio’s over de hele wereld worden geconfronteerd met watertekorten als gevolg van klimaatverandering, ontbossing en bevolkingsgroei. Het verminderen van de beschikbaarheid van water kan leiden tot conflicten tussen gebruikers en sectoren.
Verontreiniging van waterbronnen door industrie, landbouw en stedelijke activiteiten vormt een ernstige bedreiging voor de waterkwaliteit. Het verbeteren van de waterzuiveringssystemen en het verminderen van vervuilende stoffen zijn cruciale aspecten van de watertransitie.
Veranderingen in het klimaat hebben invloed op de beschikbaarheid en distributie van waterbronnen. Dit kan leiden tot extreme weersomstandigheden zoals droogte, overstromingen en stormen, die de watervoorraden en infrastructuur aantasten.
Veel waterinfrastructuursystemen wereldwijd zijn verouderd en niet berekend op de huidige en toekomstige uitdagingen. Het upgraden van infrastructuur voor wateropvang, behandeling en distributie is een complexe en kostbare taak.
De groeiende wereldbevolking en verstedelijking leggen een grotere druk op de waterbronnen. Duurzaam waterbeheer vereist innovatieve benaderingen om aan de groeiende vraag te voldoen zonder de ecosystemen te schaden.
Watertransitie moet niet alleen gericht zijn op menselijke behoeften, maar ook op het behoud van ecosystemen en biodiversiteit. Het verminderen van wateronttrekkingen en het beschermen van waterrijke gebieden zijn essentieel.
De financiering van grootschalige waterprojecten en het coördineren van inspanningen tussen verschillende belanghebbenden kunnen uitdagend zijn. Daarnaast zijn er vaak complexe juridische en institutionele kwesties die moeten worden aangepakt.
Het bevorderen van bewustwording en het stimuleren van gedragsverandering bij individuen, bedrijven en overheden is van cruciaal belang. Dit omvat het bevorderen van waterbesparende praktijken en het verminderen van verspilling.
Het aanpakken van deze uitdagingen vereist samenwerking op lokaal, nationaal en internationaal niveau, evenals investeringen in onderzoek, technologische innovatie en duurzame praktijken.
Wat betekent dit voor koelwaterbehandeling?
Uit de handreiking van Rijkswaterstaat (24 april 2023) voor open recirculerende koelwatersystemen kan een aantal mogelijke implicaties voor de toekomst van waterbehandeling in Nederland worden afgeleid. De nota stuurt en geeft aan dat er stappen moeten worden gezet in de manier van waterbehandeling om juist de kwaliteit van restwater te verbeteren.
Het beleid, zoals beschreven in de nota, legt de nadruk op het streven naar een goede kwaliteit van alle waterlichamen in Nederland. Dit betekent dat er waarschijnlijk verdere inspanningen zullen moeten worden geleverd om de waterkwaliteit te beschermen en verbeteren.
Het beleid vereist dat bedrijven en lozers ten minste de beste beschikbare technieken toepassen om emissies en andere nadelige gevolgen voor het milieu te voorkomen of te beperken. Dit houdt in dat er naar verwachting investeringen zullen moeten worden gedaan in geavanceerde en efficiënte technologieën voor waterbehandeling.
Het beleid benadrukt ook de ketenaanpak waaronder kringloopsluiting en prioritering bij het verminderen van verontreiniging. Dit kan leiden tot meer aandacht voor duurzaam watergebruik, hergebruik van water en het verminderen van de impact van activiteiten op het watermilieu.
Rijkswaterstaat zal regelmatig de verleende lozingsvergunningen beoordelen om vast te stellen of de voorschriften nog toereikend zijn. Dit wijst op een voortdurende inzet om de waterkwaliteit te monitoren en te waarborgen, waarbij vergunningen mogelijk worden aangepast op basis van nieuwe technische mogelijkheden en inzichten.
Met het oog op de toekomst wordt deze nota naar verwachting omgezet in beleid. Samengevat beschrijft de handreiking dat de industrie het waterverbruik moet minimaliseren. Voor het behandelen van het water dient de best beschikbare chemicaliënvrije techniek te worden ingezet.
Door een teveel aan chemicaliën in het water wordt schoon drinkwater steeds duurder. Rijkswaterstaat gaat daarbij sturen op schoon spuiwater (restwater). Wanneer dat water géén chemicaliën meer bevat, is het voor Rijkswaterstaat veel eenvoudiger om een vergunning af te geven om dat beleid te kunnen gaan voeren.